Osteoporoz, kemiklerin yoğunluğunun azalması ve kırılgan hale gelmesi anlamına gelir ve genellikle yaşlılıkla ilişkilidir. Bu durumun ana nedeni, kemik dokusunun yıkımı ve formasyonu dengesinin bozulmasıdır. Kemik erimesinin nedenleri arasında hormonal değişiklikler, yaşlanma, genetik faktörler, düşük kalsiyum alımı, düşük D vitamini düzeyleri, sedanter yaşam tarzı ve bazı hastalıklar yer almaktadır. Osteoporozun, uygun beslenme, düzenli egzersiz, sağlıklı yaşam tarzı değişiklikleri ve ilaç tedavisi gibi çeşitli yöntemlerle önlenmesi ve tedavi edilmesi mümkündür.
Kemik erimesi, kemiğin mineral içeriğinin azalması ve kırılganlığının artmasıyla karakterize bir hastalıktır. Kemiklerimiz canlı, kanlanan ve sürekli olarak yeniden üretilen dokulardır. Kemiklerin yapısını kalsiyum tuzlarından oluşan mineral kısım ve kuvvetli kollajen liflerinden oluşan bağ dokusu kısmı oluşturur. Kemik erimesi, mineral kısmın yeterince üretilememesi veya üretildiğinden fazla kaybedilmesi sonucunda ortaya çıkar. Bu durum kemiğin sağlamlığını azaltır ve küçük bir darbeyle bile kırılmasına neden olabilir.
Osteoporoz, kemik dokusunun delikli bir yapıda olduğu bir hastalıktır. Kemik yoğunluğu ölçümüyle tanısı konulur. Kemik yoğunluğu belirli bir değerin altında ise osteoporoz teşhisi konabilir.
Kemik erimesi genellikle ilerleyen yaşlarda ortaya çıkar ve kadınlarda erkeklere göre daha sık görülür. Menopoz sonrası kadınlar, erkeklere göre daha fazla risk altındadır. Ayrıca kortizon içeren ilaçların uzun süreli kullanımı, hareketsiz yaşam tarzı, yetersiz kalsiyum alımı, D vitamini eksikliği, aşırı alkol ve sigara tüketimi, bazı hastalıklar ve ilaçların kullanımı da kemik erimesi riskini artırır.
Kemik erimesi genellikle belirti vermez, ancak kalça kırığı gibi ciddi sonuçlara neden olabilir. Bu nedenle risk faktörleri taşıyan kişilere kemik yoğunluğu ölçümü yapılması önerilir. Tedavide sağlıklı beslenme, yeterli kalsiyum ve D vitamini alımı, egzersiz yapma önerilir. Kemik erimesi tespit edilen ve kırık riski yüksek olan kişilere çeşitli ilaç tedavileri önerilebilir. Tedavi planı bir yıllık ilaç raporları ile belirlenir ve ilerleyen dönemlerde kemik yoğunluğu ölçümü tekrar yapılır.