Ergoterapi, kişinin günlük yaşam aktivitelerini yürütebilmesi için ihtiyaç duyduğu motor, duyusal, bilişsel ve psikososyal becerilerin geliştirilmesine odaklanan bir terapi yöntemidir. Ergoterapi genellikle çocuklar ve yetişkinler için kullanılır ve bireysel tedavi planlarıyla uygulanır. Ergoterapist tarafından özel olarak tasarlanmış işlevsel aktivitelerle yapılan terapi, hastaların yaşam kalitesini artırmayı hedefler.
Bir sağlık mesleği olan ergoterapi, kişi merkezli bir yaklaşım ile anlamlı ve amaçlı aktivitelerle sağlığı ve iyilik hâlini geliştirmeyi amaçlar. Bu mesleği icra edebilmek için Sağlık Bilimleri Fakültelerine bağlı 4 yıllık Ergoterapi Lisans Eğitimi almak gerekmektedir. Ergoterapistler, bireyin günlük yaşamında bağımsız ve kendisine yetebilir hale gelmesini hedefler. Kişilerin günlük yaşam aktivitelerini yapabilme becerilerini kazandırarak veya aktiviteleri ve çevrelerini modifiye ederek bu hedefe ulaşırlar. Bu aktiviteler, kişinin kişisel, aile, iş veya sosyal yaşamını kapsar. Ergoterapistler özel ve kamu hastanelerinde, özel kliniklerde ve rehabilitasyon merkezlerinde, toplum sağlığı merkezlerinde, yaşlı bakım merkezlerinde ve diğer birçok kurumda çalışabilirler.
Ergoterapi özellikle nörolojik, kas iskelet sistemi bozuklukları, romatolojik hastalıklar, periferik sinir yaralanmaları, brakiyal pleksus yaralanmaları, el terapisi ve rehabilitasyonu gibi durumlarda uygulanır. Bu hastalıkların çoğu kronik ve birden fazla fonksiyonun etkilendiği sorunlardır. Bu nedenle, ergoterapi, daha geniş kapsamlı bir rehabilitasyonun parçası olarak uygulanır ve multidisipliner bir sağlık ekibinin bir parçasını oluşturur. Ekibin diğer üyeleri fizik tedavi ve rehabilitasyon uzman doktoru, rehabilitasyon hemşiresi, fizyoterapist, ortez-protez teknikeri, psikolog, sosyal çalışmacı gibi uzmanlar olabilir.
Ergoterapi uygulanmadan önce hastanın fiziksel ve bilişsel durumu değerlendirilir ve gün içerisinde yapması gereken işlerin ne kadarını yapabildiği, zorlanma noktaları gözlemlenir. Değerlendirme sırasında ergoterapist, kas iskelet sistemi, nörolojik sistem, psikososyal ve kognitif durum gibi alanlara dikkat eder. Bu değerlendirmeler sonucunda tedavi hedefleri belirlenir ve hastanın da dahil olduğu bir tedavi planı yapılır. Tedavi sürecinde yaratıcılık, dramalaştırma, oyunlaştırma, grup seansları, sanatsal aktiviteler gibi yöntemler kullanılabilir. Tedaviden sonra yapılan değerlendirmelerde hedefe ne kadar yaklaşıldığı ölçülür ve gerekirse değişiklik yapılır.
Kaynak: wfot.org ve ottotoolkit.com