Mutluluğu ölçmek zor bir şey, hele ki Dünya’nın en mutlu ülkesini belirlemek daha zor… Ancak Birleşmiş Milletler’e bağlı bir girişim bunu çözmeyi başarmış gibi görünüyor. Birleşmiş Milletler Sürdürülebilir Kalkınma Çözümleri Ağı her yıl, mutluluk ve gelişim arasındaki bağlantıları inceleyen bir çalışma olan Dünya Mutluluk Raporu’nu yayınlıyor. BM’e üye olan her devletin yaklaşık 1000 kişilik yaşam kalitelerini 0 ile 10 arasında bir ölçekte derecelendirirken, araştırmacılar belli alanlardan veriler toplar: Kişi başına GSYİH, ortalama yaşam süresi, sosyal destek, güven ve yolsuzluk gibi alanları incelerler. 2020 Dünya Mutluluk Raporu kısa süre önce yayınlandı ve sonuçlar pek de şaşırtıcı değil (yani İskandinavlar bizleri kıskandırmaya devam ediyor) ancak yine de aşağıdaki ilk 10 listesine göz atmanızı öneririz. Kim bilir? Belki sadece bu yerler hakkında bir şeyler okumak bile size iyi gelebilir.
10 Lüksemburg
Lüksemburg, ilk 10’da yer alan Kanada ve Avustralya’yı birkaç basamak düşürerek, 14. sıradan 10. sıraya yükseldi. 600.000’in altında bir nüfusa sahip olan bu küçük ülke, emekli olan vatandaşlarına yardımcı olmak için yüksek maaşlar ve güçlü bir sosyal güvenlik sistemi sunuyor. Ancak paranın Lüksemburg’da gerçekten mutluluğu satın aldığı sonucuna varmadan önce, paranın nakit ile hiçbir ilgisi olmayan başka birçok avantajı vardır; harika bir sağlık sistemi ve mükemmel iş-yaşam dengesi (muhtemelen zorunlu beş haftalık tatil nedeniyle) bulunuyor.
Avusturya
Avusturya bu yıl, ortalama yaşam süresi ve kişi başına GSYİH’de oldukça yüksek puanlar alarak listede yerini ayırttı. Bisiklete binmenin mutluluk sıralamasında yardımcı olabileceğinden bahsetmiş miydik? Dünyada en çok bisiklet binilen bu ülkenin mutluluk oranına bunun da katkısı olduğu düşünülüyor!
Yeni Zelanda
Zaten yanmakta olan bir rekabeti körükleyeceğinden emin olan Yeni Zelanda, bu yıl ilk 10’a bile giremeyen komşusu Avustralya’yı yendi. BM’nin araştırmasına göre, mutluluğun geneli sadece geçimleri iyi olduklarından değil, aynı zamanda çalışma hayatındaki memnuniyetten geliyor. Ülkenin muazzam doğal zenginliğinin (plajları, üzüm bağları ve dağları) da bir rol oynadığını düşünüyoruz.
İsveç
Bu yıl İsveç yedinci sırada kaldı. İskandinav komşularından birçoğuyla paylaştığı kişi başına düşen yüksek GSYİH, bu ülkenin mutluluğunun tek nedeni değildir. Anaokulundan başlayarak eğitim sistemine yerleştirilen sosyal eşitliğe vurgu, bölünebilir 16 aylık ücretli aile izni, bunun dışında yeni doğan çocuğa ücretsiz gündüz bakım hizmeti de sunuluyor, bu da özellikle kadınların daha mutlu olmasının sebeplerinden! Temel olarak, iş-yaşam dengesinin gelişmiş olması, daha mutlu bir nüfusu ortaya çıkarır. Üretken ve dinlenmiş hissetmek de büyük gülümsemelere yol açar.
Hollanda
Bu yıl Hollanda hakkında verilebilecek en önemli istatistik, 2005 ile 2019 arasında mutluluk seviyesinin çok az değiştiği (yüzde 0,03’ten az konuşuyoruz). Hollanda’da, mutluluk genç yaşta başlıyor. 2013’de Unicef’in hazırladığı rapor, eğitimsel refah, güvenlik ve sağlıkla ilgili bir dizi ölçüme dayalı olarak Hollandalı çocukları dünyanın en mutlu çocukları olarak derecelendirdi. Vincent van Gogh muhtemelen istisnaydı.
Norveç
Norveç, 2017’den beri (en üst sırada yer aldığı yıl) sıralamada düşüşe geçti ve bu yıl dünyanın en mutlu beşinci ülkesi olarak karşımıza çıkıyor. Ancak şikayet edilecek çok fazla şey yok. İyi entegre edilmiş bir devlet refah sistemi ve doğal kaynaklarının sorumlu yönetimi üzerine inşa edilmiş gelişen bir ekonominin karışımı çok azının geride kaldığı ve sosyal destek duygularının, hükümete güven ve bundan kaynaklanan ekonomik refahın tümü genel mutluluğa katkıda bulunuyor.
İzlanda
İzlanda, işler zorlaştığında devletine güvenebilecek ve gerektiğinde yardım edebilecek vatandaşların oranının yüksek olması sebebiyle listemizde oldukça üst sıralarda. Bu belki de ülkenin 2007 sonrası mali çöküşünün ve ardından yeniden canlanmasının ardından oldukça barizleşti. Amerikalı turistlerin Reykjavik’e sürekli akın etmesinin bölge sakinlerinin mutluluğuna bir darbe indirmiş olabileceğini düşünenler de var ama söz konusu esenlik olduğunda, İzlandalılar bundan etkilenmiyor. Bunun, her an kafa dinlemek amaçlı kırsala kaçmaya uygun bir ülkede yaşıyor olmalarından kaynaklandığı düşünülüyor.
İsviçre
İsviçre (bu yıl üç sıra yükseldi), işçilerin kaç tatil günü olması gerektiğinden, ülkeye kaç göçmenin girmesine izin verilmesi gerektiğine ve yerel düzeye kadar referandumların yılda birçok kez yapıldığı bir ülkedir. Bu doğrudan demokrasi sistemi, İsviçre vatandaşlarının, insan haklarıyla ilgili dönüm noktası niteliğindeki kararlardan, mahallelerine yeni bir trafik ışığı takılıp takılmamasına kadar ülkelerinin evrimine tamamen etki etmelerinden kaynaklanıyor. Ülkede neredeyse her türlü kararı doğrudan halk aldığı için oldukça mutlu oldukları düşünülüyor.
Danimarka
Danimarka bu yıl listede ikinci sırada yer alıyor. Ülke, BM’de veri meraklılarının rapor için incelediği tüm ölçümlerde en üst sıralarda yer alıyor (yaşam beklentisi, sosyal destek gibi) ancak aynı zamanda yenilenebilir enerji üretimine büyük ölçüde bağlı bir ülkedir (% 39,1’lik enerjileri 2014 yılında rüzgar tarafından üretildi). Dünyanın en bisiklet dostu şehrine ve bir ömür boyu keşfedebileceğiniz bir sahil şeridine ev sahipliği yapan ülkenin mutluluğu, kesinlikle üzerine inşa edildiği gezegene duyulan saygıdan kaynaklanıyor.Ancak Kopenhag merkezli Mutluluk Araştırma Enstitüsü’nün (varlığı muhtemelen bir üst nokta için yeterli neden) yakın zamanda yaptığı bir çalışma, Danimarka’nın mutluluğu hükümete güven, ekonomik güvenlik, özgürlük, sivil katılım gibi bir çok farklı kategoriye dayanıyor. Enstitünün devam eden araştırmalarından çıkaracağımız ana fikir, eğer mutlu olmak istiyorsanız, ilk adım ne kadar mutlu olduğunuzu vurgulamayı bırakıp bisiklete binmeye gitmenizdir. Avusturya gibi Danimarka’da tam anlamıyla bisiklet ülkesidir.
Finlandiya
Üst üste üçüncü yıldır Finlandiya mutluluk söz konusu olduğunda birinci sırada yer alıyor. Ülkenin akademik sistemi, sürekli olarak dünyanın en iyi eğitim sistemleri arasında yer alıyor. Bu eğitim başarısının çoğu, yüksek lisans derecesi (devlet destekli) olması gereken öğretmenlere duyulan büyük saygıdan ve nicel testlere daha az, deneysel öğrenmeye daha çok fırsat veren sistemden kaynaklanıyor. İş-yaşam dengesi ve kişi başına düşen GSYH miktarından bahsetmeye gerek yok bile…
