Kemik erimesi veya osteoporoz, kemiklerin yoğunluğunun azalması ve yapılarının zayıflamasıyla karakterize bir hastalıktır. Bu durum, genellikle yaşlanmaya bağlı olarak ortaya çıkar ve kadınları erkeklerden daha fazla etkiler. Fiziksel aktivite eksikliği, düşük kalsiyum ve D vitamini alımı ile sigara içmek, alkol tüketmek ve kortikosteroid gibi bazı ilaçların uzun süre kullanımı gibi faktörler kemik erimesine neden olabilir. Yetişkinlerin kemik sağlığına önem vermesi ve düzenli egzersiz yapmaları, yeterli kalsiyum ve D vitamini alımı ile sağlıklı bir yaşam tarzı benimsemeleri önemlidir.
Osteoporoz, kemiklerin mineral içeriğinin azalması ve kırılganlığının artması ile karakterize bir hastalıktır. Kemiklerimiz canlı, sürekli yeniden üretilen dokulardır ve başlıca kalsiyum tuzlarından oluşan mineral kısım ve kuvvetli kollajen liflerinden oluşan bağ dokusu kısmı oluşturur. Kemik erimesinde mineral kısım yeterince üretilemez veya üretildiğinden fazla kaybedilir, bu da kemiğin sağlamlığını azaltır ve çok küçük bir darbeyle bile kırık oluşabilir.
Osteoporoz, kelime anlamı olarak “delikli kemik” anlamına gelir ve genellikle herhangi bir belirti vermez. İlk belirti, ölümcül veya sakatlık oluşturucu bir durum olan kalça kırığı olabilir. Bu nedenle risk faktörü taşıyan kişilere kemik yoğunluğu ölçümü (DXA) tetkiki önerilir.
Kemik erimesi sık görülen, milyonlarca kişiyi etkileyen bir sorundur ve genel olarak kadınlarda erkeklerden daha sık görülür. Özellikle menopoz sonrası kadınlar risk altındadır. Çünkü menopoz sonrası kadın cinsiyet hormonu östrojenin üretiminin azalması ile ilişkili olarak kemik mineral kaybı hızlanır. Erkeklerde de özellikle 70 yaşından sonra kemik erimesi sıklığı artmaktadır.
Kemik erimesi için risk faktörleri arasında kortizon (steroid) içeren ilaçların uzun süre kullanımı, hareketsiz yaşam tarzı, yetersiz kalsiyum alımı, aşırı alkol ve sigara tüketimi, bazı hastalıklar ve ilaç kullanımı, ve aile öyküsü bulunmaktadır.
Tedavi yöntemleri arasında yeterli kalsiyum alımı, D vitamini takviyesi, egzersizler ve ilaç tedavisi yer alır. İlaç tedavisi için kalsiyum takviyeleri, bisfosfanat grubu ilaçlar, kemik yapıcı ilaçlar ve denosumab etken maddeli ilaç kullanılabilir. Tedavi genelde bir yıllık ilaç planları ile tasarlanır ve bir yıl sonra kemik yoğunluğu ölçümü tekrarlanarak yeniden değerlendirme yapılır.